تاریخچه تکواندو

قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره ها و نقاشی های به جا مانده در مقبره های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به 20 قرن پیش می رسد. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
مهم‌ ترین برجسته‌ ترین خصوصیت ورزش تکواندو این است که یک پیکار و مبارزه آزاد است و برخلاف برخی از ورزش‌های رزمی و دست‌ها و پاهای ورزشكار برای ضربه زدن کاملا" آزاد هستند.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته های رزمی «سوباک که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (37 ق.م تا 668 م) در شمال کره تمرین می شده، اقتباس شده است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می شد و مسابقات منظمی برگزار می شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده وبه مبارزه می پرداختند.» و «تکوان» در دوران پادشاهی سیلا (57 م تا 935 م) که بر بخش های جنوبی شبه جزیره کره حکم می راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی،اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (935 تا 1392) نیز رواج زیادی داشت، در جشن های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می شد.
روی کار آمدن سلسله یی (1392 تا 1910) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در 1910 ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی ها مدارس کاراته را در این کشور تاسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه های کوچک ادامه داشت.
تكواندو هنر رزمی کره ای است كه اكنون به عنوان یك ورزش مدرن درسطح جهان و یکی از ورزشهای المپیکی میباشد و این رشته دارای بیشترین تعداد ورزشکار درمیان هنرهای رزمی در سراسر دنیا است. قدمت و تاریخ آن به 5000 سال پیش می‌رسد. می‌گویند درآن زمان، یك شاهزاده هندی روش ابتدایی مبارزه با دست خالی را ابداع كرد.

 

ویدر روش ابداعی خود دو كار انجام داد:

یكی آن‌كه بر روی حركات حیواناتمطالعاتی كرد و دیگر آن‌كه هر چه هنر دفاع و حمله می‌دانست جمع‌آوری نموده وبا هم ادغام كرد. این شاهزاده هندی از روی جنگیدن حیواناتی مثل حمله عقاب بهمار, حمله مار به گربه, جنگ خرس و پلنگ، الگو گرفت و برای یافتن نقاط ضعف ونقاط قوت بدن انسان، آزمایشات زیادی انجام داد.
فرد دیگری كه پدر ورزش‌های رزمی شناخته می‌شود «تامو» نام دارد كه بدون شك در طول تمام تاریخ مكتوب و غیرمكتوب هنرهای رزمی, شخصیتیصاحب نام‌تر از او نمی‌توان یافت. در بین عدة زیادی كه تاكنون در ارتباط باتاریخ هنرهای رزمی و شخصیت «تامو» پژوهش كرده‌اند نام‌های زیادی به چشممی‌خورد. از جملة محققین صاحب نام، می‌توان «رابرت اسمیت»را نام برد. تألیفات ایشان از جامع‌ترین و معتبرترین مراجع در این خصوص است. او در كتاب «هنرهای رزمی آسیا» در مورد «تامو» می‌نویسد: «تامو» یك ایرانی بوده كهشخصیتی بزرگ و مرموز در هنرهای رزمی است. ژاپنی‌ها او را «هارما» نامیده وبرای او ارزش خاصی قائلند. به طوری كه تصویر وی را در باشگاه‌های خود آویزان می‌كنند.
کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می شود:

• 태 «تِ» = ضربه زدن بادست
• 권 «کوان»= ضربه زدن با پا
• 도 «دُ» = راه و روش

فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با تلاش مستمر اساتید هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک های رزمی موجود متمایز می کند.

معنی واژگانی تکواندو

تکواندو در لغت به معنای "طریقت ضربه زدن با دست و پا" است که ضمن نمایش قدرت، ظرافت و زیبایی را نیز نشان می‌دهد. از سویی دیگر تکواندو جدا از اهمیت ورزشی‌اش در نگاه عمومی و کلی یکی از بهترین و کامل‌ترین شیوه دفاع شخصی است که هر کسی با یاد گرفتن آن می‌تواند در شرایط ویژه و خاص از خود محافظت کند. همه حرکات این ورزش بر مبنای موقعیت دفاعی است که در مجموع فرد را در برابر حملات دشمن ایمن می‌کند و ضریب سلامتی را بالا می‌برد.

تکواندو مدرن(تاپ تکواندو )

پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می رفت.
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

• 1961 - «انجمن تا سو دو» تاسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره ای بود.
• 1962 – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازیهای ملی کره جنوبی وارد شد.
• 1965 - «انجمن تا سو دو» به«انجمن تکواندو» تغییر نام داد.
• 1972 - «کوکی وان» تاسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده است.
• 1973 – تاسیس «فدراسیون جهانی تکواندوWTF ) » (
• 1973 – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت 200 ورزشکار از 19 کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.
• 1976 – شورای بین المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی های خود پذیرفت.
• 1983 – کمیته بین المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.
• 1986 – برگزاری تکواندو به عنوان یک بازی نمایشی در بازیهای آسیائی سئول.
• 1988 – برگزاری تکواندو به عنوان یک بازی نمایشی در المپیک سئول.
• 1994 – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازیهای آسیائی هیروشیما برگزار شد.
• 2000 - تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در المپیک سیدنی برگزار شد.

اولین بار به صورت رسمی در اواسط دهه 1950 گروهی از نظامیان کره‌ای با هم تصمیم گرفتند این ورزش را که آمیزه‌ای از حرکات آزاد دست و ضربات پا است سازماندهی کنند که پس از آن به تکواندو معروف شد که به سرعت در طول 30 سال اخیر به یکی از موثرترین و کاربردی‌ترین شیوه‌های دفاع شخصی بدون استفاده از سلاح سرد و گرم تبدیل شد، و امروزه بسیاری از ما به راحتی آن را در طی دوره‌های کوتاه مدت آموزشی فرامی گیریم.
این ورزش در ایران، امریکا و اروپا نیز هواداران خود را دارد و در میان امریکاییها و بویژه سیاهپوستان بسیار طرفدار دارد و مانند سایر رشته‌های ورزشی در کوتاهترین زمان ممکن جای خود را درمیان آنها پیدا کرده است.امروزه بسیاری از ما به راحتی آن را در طی دوره‌های کوتاه مدت آموزشی فرا می‌گیریم. این ورزش در آسیا، آمریکا و اروپا نیز هواداران زیادی دارد و در میان آمریکایی‌ها و بویژه سیاهپوستان بسیار طرفدار دارد و در کوتاه‌ترین زمان ممکن جای خود را درمیان آنها پیدا کرده است.

در سال 1973 اولین دوره مسابقات قهرمانی جهان در سئول پایتخت كره برگزار گردید و در سال 1977 با اتفاق نظرمربیان كره، نام «پومسه» برای سبك جدید انتخاب گردید. در سال 1980 كمیته بین‌المللی المپیک، طی جلسه‌ای در مسكو WTF را به رسمیت شناخت و تكواندو ازسال 1992 به عنوان یك ورزش كامل المپیكی اعلان و رسماً وارد المپیك شد. به‌این ترتیب تكواندو به عضویت رسمی بازی‌های المپیك، كه مهم‌ترین رویدادورزش دنیا است، درآمد. تكواندو تنها ورزش رزمی است كه به دلیل برخورداری ازاصول و قوانین دقیق و علمی، سطح بالای تكنیك و رعایت اصول ایمنی، در مدتكوتاه رشدی عظیم داشته و به عنوان ورزش رسمی و ثابت المپیك پذیرفته شدهاست.در شناساندن و ارائه تكواندو نوین از زحمات و تلاش‌های ژنرال «چوی هونگ هی» نمی‌توان به‌سادگی گذشت. در سال 1965 انجمن تكواندو كره و درسال 1966 فدراسیون بین‌المللی تكواندو ITF در كره تاسیس شد و در سال 1973 فدراسیون جهانی تكواندو WTF با حمایت دولت كره‌جنوبی تاسیس شد. این دو سازمانهمواره در رقابتی تنگاتنگ با یكدیگر بوده و سعی در جذب هرچه بیشتر و كسبحمایت بین‌المللی دارند. هر دو فدراسیون بر فلسفه، اصول و فرم‌ها اهمیتمی‌دهند. WTF اهمیت زیادی برای مبارزه و مسابقه قائل است وITFبر جنبه‌هایاخلاقی و فلسفی این ورزش تأكید دارد.در دوران اشغال كره توسط ژاپنی‌ها در سال‌های 1945 میلادی، طبق دستوردولت این كشور، تمرین هر نوع ورزش مبارزاتی در كره ممنوع گردید و تنها كاراتهبه‌عنوان ورزش مجاز به ژاپنی‌ها تدریس می‌شد. پس از آزادی كره از اشغال ژاپنكه 36 سال طول كشید, درهای بسته شده بر روی ورزش‌های رزمی گشوده شد. سرانجامدر سال 1955 انجمنی به‌نام «ته سودو» مركب از استادان, تاریخ‌دانان وباستان‌شناسان كره‌ای تشكیل شده و مأمور احیای هنر رزمی تكیون گردیدند و نام «تكواندو» بر این هنر رزمی انتخاب کردند. این نام بسیار پرمعنا، نگهدارندههنر قدیمی «تكیون» گردید. در سی‌ام نوامبر سال 1972 «كوكی وون» مركز جهانیتکواندو, ساخته شد. «كوكی وون» مركز جهانی تكواندو، بر روی تپه‌ای در محله «یونگ دونگ» سئول، مركز كره جنوبی واقع شده است. در واقع ستاد مركزیفعالیت‌های فنّی تكواندو در جهان است. امكانات و ابزار لازم برای گسترشتكواندو در زمینه تربیت مسابقات و حتی تمرینات را در سطح بین‌المللی، به‌صورترهنمود و مشورت در اختیار علاقمندان می‌دهد. «كوكی وون» در دنیا منحصر به‌فردبوده و مركز تصمیم‌گیری‌های مهم و اساسی در تكواندو است. تمام دگرگونی‌ها, تغییر و تحول در مقررات و جابجایی از این مركز به جهان اعلام می‌شود. حتیاتخاذ تصمیم برای اعزام مربیان از كره به كشورهای دیگر از این مركز صورتمی‌گیرد.«ماتسوتا تسواویاما» بنیان‌گذار سبك «كیوكوشین كاراته» كه خود نیز اصالت كره‌ای دارد, «هورانگ دو» را پیشكسوت ورزشی «كندو» یعنی ورزش سامورایی‌های ژاپنی می‌داند واین دلیل محكم است برای این‌كه درآن سال‌ها, هنرهای رزمی از كره به ژاپن رفتهاست.تکواندو فن دفاع از خود است که قدمت آن به سن بشر می‌رسد. آثارباستانی, نوشته‌ها و نقاشی‌های حک شده بر روی سنگ‌ها و غارهای دوره‌هایپادشاهی «سیلا» و «کوریو» که قدمت آن به 37 سال قبل از میلاد می‌رسد، حکایتاز وجود این ورزش رزمی در آن زمان می‌نماید كه «هوارانگ دو» نامیده می‌شد. این نام پس از طی سالیان متمادی به «سوباک دو» و سپس به «سوباک جی» و بعداًبه «تای‌كی‌یون» و «تكیون» تغییر نام داد. این هنر رزمی ضمن این‌كه دركشوركرهرواج بیشتری یافت، در سایركشورها مانند چین و ژاپن رخنه كرد.
تکواندو یک هنر رزمی کره ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. این رشته دارای بیشترین تعداد ورزشکار درمیان هنرهای رزمی در سراسر دنیا ست.
فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با تلاش مستمر اساتید هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک های رزمی موجود متمایز می کند.
قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره ها و نقاشی های به جا مانده در مقبره های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به 20 قرن پیش می رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است.- همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (37 ق.م تا 668 م) در شمال کره تمرین می شده، اقتباس شده است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می شد و مسابقات منظمی برگزار می شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده وبه مبارزه می پرداختند.
در دوران پادشاهی سیلا (57 م تا 935 م) که بر بخش های جنوبی شبه جزیره کره حکم می راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی،اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (935 تا 1392) نیز رواج زیادی داشت، در جشن های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می شد.
روی کار آمدن سلسله یی (1392 تا1910) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در 1910 ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
این ورزش در ایران، امریکا و اروپا نیز هواداران خود را دارد و در میان امریکاییها و بویژه سیاهپوستان بسیار طرفدار دارد و مانند سایر رشته‌های ورزشی در کوتاهترین زمان ممکن جای خود را درمیان آنها پیدا کرده است.

روایتی دیگر

تكواندو ورزشي است كه منشاُ ومبداُشكل گيري آن كشوركره جنوبي (‌ايالت منچوري سابق)‌ ميباشد . اين كشوردرميان كشورهاي چين وژاپن قرارگرفته وازنظر سوق الجيشي داراي موقعيت خاصي بود كه همواره برسرتصاحب آن مابين اين كشورها درگيري شديدصورت ميپذيرفت ومردم كره با حس ميهن پرستي همواره براي استقلال كشورخودباهر وسيله ممكن به دفاع از تجاوز ، تجاوزگران به سرزمين خود مي پرداختند كه يكي از بهترين روشهاي دفاعي آنان استفاده ازفنون تكواندو بودكه درآن برهه اززمان با نامهاي هوارانگ دو –تكيون و…… ناميده مي شد .
پس از اتحادقومهاي مختلف برعليه تجاوزگران وپيروزي آنان درجنگ وتشكيل يك حكومت واحد دركشور نام كشور ازمنچوري بنام كره كه اين نام الهام گرفته شده ازقوم كوريو كه هسته مركزي اتحاد اقوام كره بود گرفته شده بود ،تغيير پيدا نمود. درهمين زمان نيز ورزش رزمي كره بنام تكواندوثبت گرديد( 15 آگوست 1945 ميلادي ) ومسئولان آن ضمن تدوين قوانين ومقررات آموزشي واداري اين ورزش دركره شروع به فعاليت جهت گسترش آن درديگركشورهاي جهان شدند ونتيجه آن پس ازگذشت حدود شصت سال تلاش مستمر،حضورورزش تكواندوبعنوان يك ورزش مدرن امروزي دربزرگترين ميادين ورزشي جهان اعم ازتورنمنت هاي بين المللي – قهرماني قاره اي (آسيا – اقيانوسيه – اروپا – آمريكا – آفريقا )‌ قهرماني جام جهاني – قهرماني جهان (‌ازسال 1973)‌وازسال 2000 نيزبعنوان يك رشته رزمي رسمي وازبزرگترين ومعتبرترين ميادين ورزشي جهان يعني المپيك گرديد كه دراين اولين المپيك (سال 2000) كشور عزيزمان ايران با دوسهميه بازيكن منتخب شده ازسوي فدراسيون جهاني بنام هادي ساعي ومجيد افلاكي وسرمربي تيمهاي ملي حسن ذوالقدري شركت نموده ودروزن پنجم هادي ساعي با تمام مشكلات سياسي واداري موجود كه اثرگذار درنتابج مسابقات بين المللي ميباشدموفق به كسب يك مدال برنز ارزشمندازالمپيك گرديد .
درسال 1349 (مطابق 1970 ميلادي )‌با مطالعاتي كه درسيستم نظامي كشورجهت تقويت وتربيت نيروهاي تخصصي وويژه ارتش انجام گرديد تكواندو با توجه به مهارت خاص فيزيكي وچابكي وكاربردهاي فني آن مورد توجه مسئولان وقت قرار گرفته وبعنوان يك درس اصلي آموزشي نيروهاي ويژه چترباز (‌تيپ نوحه )‌ تعيين گرديد .جهت آموزش آن نيزاساتيد اين ورزش (كيم سورين – كيم يانگ هونگ )‌ازكشوركره دعوت شده واين اساتيد آموزش فشرده وسخت آنرا درپرسنل منتخب نيروهاي مخصوص شروع نمودند كه پس از اتمام اين دوره فارغ التحصيلان آن اساتيدوپيشكسوتان حاضر: استادمحمداسماعيل آذرپاد - استاد داودارجمند – استاد كاظم رضايي – استادسليمان علي نسب – استاد شيراسب واستادان زنده ياد، شادروان حسن زرشكي – شادروان قاسم نقيب زاده – شادروان منصور فكوري وديگر فارغ التحصيلان بودند واز سال 1350 توسط همين اساتيد آموزش آن درباشگاههاي تهران دخانيات – كيان – نيكنام و……… به ميان ورزشكاران علاقه مند به ورزشهاي رزمي برده شد وپس ازحدود بيست وسه سال آموزش وتلاش حاصل آن تعداد كثيري مربي وداور وقهرمان توسط اين اساتيد وشاگردان اوليه وثانويه آنان درسراسركشورميباشد .
فدراسيون تكواندو ازسال 1363 مستقلاً به رياست آقاي سيدمصطفي صفوي تشكيل يافته وپس از تكميل بافت اداري وتشكيلاتي ، بمنظور يكپارچگي در امرآموزش ازيكي از اساتيد كره بنام شين چال كانگ دعوت بعمل آورده ونسبت به برگزاري كلاس آموزش مربيگري رسمي اقدام نمود . اين استاد چندسال نيز رهبري تيمهاي ملي را بعهده گرفت واكنون بعنوان رئيس كميته فني فدراسيون با فدراسيون همكاري مينمايد وهرساله نيز سميناربين المللي هماهنگي مربيان كشور را برگزار وآزمون بين المللي درجات كمربند را برعهده داردكه خدمات اين استاد به تكواندوكاران ايران كاملاً مشهود ميباشد. درسال 1369 پس ازآقاي صفوي رياست فدراسيون بعهدة آقاي محمد قمي نماينده محترم مجلس سپرده شدودرسال 1373 نيز مجدداً آقاي صفوي برياست فدراسيون رسيده كه بعد ازايشان درسال 1375 آقاي مختار كلانتري عهده دار رياست فدراسيون گرديدند كه درتمامي اين دورانها موفقيت هاي بيشماري درتمامي ابعاد بخصوص مسابقات قهرماني بين المللي وتورنمنت هاي معتبر تيم ملي گرديد وازسال 1379 پس ازتغييرات درروش انتصابي رؤساي فدراسيونها وهيئتها درسازمان تربيت بدني وتبديل آن به سيستم انتخابي وتدوين آئين نامه آن ازسال 1379 آقاي سيدمحمدپولادگربا اخذ38 راُي از41 راُي قانوني برياست فدراسيون انتخاب ومشغول به فعاليت گرديده وبا همكاري وبكارگيري اساتيد خوب كشور دربرنامه ريزي هاي صحيح ومورد نياز وبا استفاده ازامكانات وپشتيباني هاي سازمان تربيت بدني در زمينه اخذ مقامهاي قهرماني ونائب قهرماني جهان ومقامهاي مكتسبه درديگر ميادين بين المللي وهمچنين تربيت مربيان وداوران بين المللي جايگاه خاصي را نزدكشورهاي ديگربدست آورده است.
تكواندو درايران درحال حاضر يكي از بهترين ورزشهاي مورد نظر خانواده ها وتمام جامعه گرديده ويكي از ورزشهاي طراز اول سازمان تربيت بدني ازنظراداري وتشكيلاتي فدراسيون وهيئتهاي استانها وازورزشهائي ميباشد كه ازنظر كسب مدالهاي رنگين طلايي ونقره اي وبرنز ازميادين مهم قهرماني جهاني – جام جهاني – تورنمنت هاي بين المللي دررده هاي سني نوجوانان جوانان بزرگسالان ومقامهاي نخست ونايب قهرماني ورده بندي هاي تيمي درجهان مورد توجه خاص مسئولان ورزشي ومسئولان سياسي كشور ميباشد .
آموزش تكواندو از بدو شروع درايران (‌1350 )‌ تا به امروز مبتني برآخرين اصول وسيستم جهاني بوده ودرطول ساليان با استفاده ازتجارب بين المللي وكشوري هرساله نسبت به بهبود روشهاي آموزشي تلاش نموده است وامروز شاهد آن هستيم كه آخرين متدهاي آموزشي اعم از مربيگري – داوري – مبارزه دركشور مبتني بر اصول انسان سازي متعادل براساس احكام اسلامي آموزش داده ميشود وفدراسيون بعنوان منبع رسمي وقانوني دركشور وهيئتها ي استانها بعنوان نمايندگان فدراسيون كليه امور اين رشته ورزش را تحت پوشش قرار داده اند ووجود همين قوانين ومقررات ورعايت ونظارت برروند حركتي واجرايي آن توسط مسئولان مربوطه حاصلش اخذ تجارب واصلاح وبهبود روشها ميباشد كه نتيجه آن پيروزي قهرمانان ارزشمند تيم هاي ملي درميادين مسابقات مختلف اعم از قهرماني كشوروليگ كشوري وليگ استان – دركليه رده هاي سني وبه اهتزاز درآوردن پرچم وترنم سرود كشورمان دركليه ميادين مسابقات بين المللي ميباشيم واين پيشرفت چنان مورد توجه كشورهاي ديگر قرار گرفته است كه اساتيدي ازكشوربراي آموزش با درخواست رسمي فدراسيونهاي كشورهاي مختلف به آن كشورها اعزام گريده اند وازقهرمانان تيمهاي ملي كشورهم براي كسب تجربه دعوت بعمل ميآورند.(مرتضي كريمي درلبنان –اصغررحيمي دركشوركويت – رضا مهماندوست درچين تايپه –حسن زاهدي كشوربلغارستان)